خیلی وقتها یهو به ذهنم میاد که آخیشششش...چه خوب که کرونا تموم شد(یعنی اون دورانش با اون شرایط خاص و استرس و ...وگرنه همچنان به عنوان یک بیماری حضور داره)
تا به ذهنم میاد، کلی خدا رو شکر میکنم و نفس میکشم و از اینکه مجبور نیستم ماسک بزنم و بترسم و... لحظاتی آرامش عجیبی دارم. اگر کسی هم اطرافم باشه میگم چه خوب که از اون دوران گذشتیم.
اما مدام حواسم هست که این حرف رو جلوی هر کسی نزنم... واسه عده ای کرونا هیچوقت تموم نمیشه...حداقل من فکر میکنم اینجوری باشه. اونهایی که عزیزانشون رو بر اثر کرونا از دست دادند. همین روزها سالگرد فوت یکی از فامیلها هستش که با رفتنش قلب و دل همه ما فشرده شد. جوون بود، با اخلاق، پرتلاش، انسان واقعی ...همسر خوب، پدر خوب...پسر خوب...دوست و برادر خوب...
مدام به خودم تذکر میدم حواسم باشه از این آخیش های از ته دل جلوی همسرش، مادرش و...نگم. کرونا واسه بعضی ها هیچوقت تموم نشد!
نه برای خیلیها تموم نمیشه. برای من هم دوره‌ای بود که باعث شد بزرگترین درد و رنجها سراغم بیاد ولی می‌دونی آخیش که اون دوران تموم شد.
واقعا خدارو شکر...