غر غر

گفتم مرغ نداریم...دیروز عصر من کلاس داشتم، مهرداد و فندق رفتن بیرون. مهرداد میخواست باتری ماشین عوض کنه. بعدتر زنگ زد که مرغ هم بگیرم؟ گفتم آره، خوبه. اما جوری مرغ گرفته بود که دیشب تا ساعت 12 شب مرغ شستن و بسته بندی داشتم! کمرم داشت میشکست اون آخراش دیگه. طوری که یک سفره پهن کردم به مهرداد گفتم هر چی توی آشپزخونه هست بیاره بشینم و بسته بندی کنم!!!

اینجور مواقع با اینکه خیلیییی خسته میشم ولی اصلا غر نمیزنم. همش لبخند میزنم و خیلی هم خوش اخلاقم. حالا ممکنه یکی دو بار اون وسطا بگم واای کمرم اما همش با صدای پر انرژی و لبخنده. فوری هم یک چیزی میگم بشوره ببره همون یک بار ناله رو. وقتی میدونم چقدررر واسه بعضی ها خریدن همین مرغ و چیزای دیگه سخته و شده آرزو، دیگه غر هم بزنم؟! به جاش در تمام مدت هی شکر میکنم و زیر لب دعا میکنم که همه بنده هاش همه چیز داشته باشند. توی حداقل حق و حقوقشون نمونن ...مدام با خودم تمرین میکنم که اینجوری باشم.

گفتم کارهای خوب مامان و باباها رو باید یاد گرفت و موارد منفی رو حذف کرد ...مامان خودم گاهی اینجور مواقع که قرار بود کار زیاد انجام بدن خب خسته میشدن و غر میزدن. خستگی طبیعیه و واقعا قابل درکه اما به نظرم وقتی نعمتی موجوده و خب بالاخره باید جمع و جور بشه بهتره غر نزنیم. حتی اگر اعتراضی داریم حالت بیانش مهمه. مثلا من وسط شستن مرغها و ... هی نمیگم مهرداد وااای خب چرا این همه مرغ خریدی؟! من الان خسته م یا هی از سر پا ایستادن یا نحوه برش بعضی از قسمتهای مرغ بنالم.

اون موقع که نشسته بودم و بسته بندی میکردم با صدای آروم و معمولی گفتم خب حالا چی شد یهو اینهمه مرغ با هم گرفتی؟

و اما پاسخ مهرداد!!!!!!!! میگه رفتم باتری ماشین عوض کردم شد هشتصد و خرده ای، چند میلیون هم باید پول بیمه بدم، دیدم تا داغم باید کلی مرغ هم بخرم!!! اگر سرد میشدم دیگه نمیتونستم خرج کنم!

خب من به این بشر غر بزنم آخه؟!

پ.ن: دیشب خوابمون هم دیر شد بخاطر همین موضوع. اما صبح 8:30 بیدار شدیم من و فندق. به شدت میخوام مواظب باشم روند خواب و بیداری منطقی بشه و به هم نریزه.