جدی گرفتن عدم شمارش دندون اسب پیشکشی

امروز رفتم واسه یک عزیزی که تولدش توی شهریور هست هدیه بگیرم. قرار بود اون کارت هدیه ۲۵۰ تومنی رو بهش بدم ، که دانشگاه بهم داده بود واسه استاد نمونه شدن یادتونه که کارت هدیه رو دادیم به بهزاد...

این شد که امروز رفتم یک روسری خریدم و خدا می‌دونه که دلم میخواست تمااااامممممم روسری هایی که می‌دیدم رو واسه خودم بخرم. اما بر هوای نفس خودم غلبه کردم و به خودم گفتم فعلا نیازی نداری. 

همین چند روز پیش از یکی از فامیلهای مهرداد روسری هدیه گرفتم.یعنی واسه کلییی از خانم های فامیل روسری هدیه فرستاده بودند. بنده خدا مامان مهرداد قبل از اینکه من اصلا از این موضوع مطلع باشم روسری خودشون رو همراه روسری که اسم من روی پاکت هدیه ش بود،فرستاده بودند که من هر کدوم رو دوست دارم انتخاب کنم. راستش من حس کردم روسری که واسه من هست اصلا به من نمیاد!!! روسری که واسه مامان بود بیشتر به من میومد اما باز فکر کردم که روسری مامان واسه خودشون مناسب تره و اگر عوض کنم شاید روسری من رو نتونن استفاده کنن. این شد که عوض نکردم. عکسش رو واسه دوستام فرستادم و همه گفتن قشنگه و بهت میاد ولی نمیاد بهم. خودم دوست ندارم...البته که دستشون درد نکنه.دیدم از کجا خرید کردند و بنده خدا هزینه هم کردند و اون سایت عجب روسری های قشنگی هم داشت. ولی خب سلیقه من نبود اینکه نصیبم شده بود.

پ.ن.چقدر همه چیز گرونه. یا به چشم من گرون میاد. یک پیرهن نخی بلند خوشگل دیدم فکر کردم بگیرمش واسه مامان مهرداد.مامان خیلی اهل دامن و پیراهن بلند اینا هستند. گفت ۲۵۰... یعنی خب وقتی روسری  معمولی ۱۰۰ تومن هست  درسته اون ۲۵۰ باشه، اما واسه چیزی که آدم همینطوری یهویی بی مناسبت بخواد بخره این مبلغ زیاد بود. بی خیال شدم...

عکس روسری که امروز خریدم.