فندقک همیشه منو غافلگیر میکنه

چند روز پیش یکی دو باری فندق گفت که جای خصوصیم درد میکنه! یک چک کوچولو انجام دادم و دیدم در ظاهر مشکلی نیستش. زیاد جدی نگرفتم. تا اینکه یک روز چند بار گفت که درد میکنه و البته در حد لحظه ای بود انگار دردش. تصمیم گرفتیم که ببریمش دکتر!

دکتر رفتن واسه خانواده ی کوچک ما یک چالش بزرگه. اونهایی که زیاد به پزشک مراجعه میکنند راه و چاه همه چیز دستشونه ولی ما نه. البته که تلاش میکنیم با همفکری وانمود کنیم موردی نیست و پیش بریم.

پزشک عمومیمون که از قضا فامیل نزدیک هم هستن رو بی خیال شدیم از چند جهت. فکر کردیم که شاید در نهایت مجبور بشیم به یک متخصص مراجعه کنیم و نگران همکاری فندق برای معاینه محل مورد نظر بودیم و گفتیم کوپن نسوزونیم الکی! هم اینکه پزشکمون زیادی آشناست و فکر کردیم که بخاطر معاینه حس بدی نسبت بهش توی ذهن فندق نمونه .

حالا مونده بودیم سر انتخاب بین پزشک متخصص کودکان و پزشک متخصص کلیه و مجاری. من پیشنهاد دادم که بریم پزشک کودکان . چون بچه های زیادی رو در این سن میبینن و ذهنشون روی مشکلات مربوط به  بچه ها  متمرکزه. مرحله بعد این بود که به کی مراجعه کنیم؟ اینم زیاد سخت نبود. پزشک متخصص کودکانی توی این شهر هستش که هم کارش خوبه هم اینکه باز فامیل و آشنای یکم دورتره. البته من شدییییید تاکید داشتم که قضیه اونقدری حاد نیستش که بخوایم از راه میانبر بریم و بهتره که به روال معمول بریم و نوبت بگیریم. غیر از این چون هیچ اطلاعی از ساعت کار این پزشک و نحوه نوبت دهیش در دسترس نبود اینترنتی از یک متخصص کلیه هم نوبت گرفتیم توی بیمارستان و البته که واقعا نمیخواستم توی این اوضاع تا جایی که لازم نشده طرف بیمارستان پیدامون بشه.

(میدونم به نظر سخت نمیاد تا اینجا ولی من صورتم آروم و قلبم پر از آشوبه سر انتخاب و بررسی اوضاع)

 پریروز صبح مهرداد رفته کلینیکی که مطب پزشک کودکان اونجاست. متوجه شده که شماره ای هستش که از صبح تا ظهر میشه به اون زنگ زد و نوبت گرفت و البته که کل نوبتها همون چند دقیقه اول پر شده بودند. مهرداد گفته بود من میام که اگر آخر وقت شد یا کنسلی بود دکتر رو ببینیم. خلاصه که هیچ کنسلی نداشتن و آخر وقت مهرداد به منشی گفته بود که بگید به دکتر که من فلانی هستم و اگر امکان داره مریضم رو بیارم که البته منشی گفته بود دکتر امروز باید جایی برن و تاکید کردن اصلا مریض جدید نپذیرید.(مهرداد به اندازه من سخت گیر نیست و میگه خب دکتر هم حق داره گاهی مریض از دوست و آشنای خودش ببینهو من معتقدم بالاخره یک عالمه آدم از فامیل و دوست رو پزشکا میشناسن. نمیشه مدام به فکر اونها باشند و البته بهتره که بگذاریم در شرایطی که خیلیییی قضیه حاد هست از آشناییمون استفاده کنیم.)

خلاصه که مهرداد برگشت خونه و بعدش هم کلاس داشت رفت سر کلاسش که دیدم مامان مهرداد زنگ میزنن به گوشیم. از اونجایی که مامان و بابای مهرداد اخلاقشون اینجوریه که سر هر چیز کوچیکی خیلییی نگران میشن و به تکاپو میفتن چیزی بهشون نگفته بودیم. مامان گفتند که الان پسر عموی مهرداد زنگ زده و گفته که دکتر فلانی باهاش تماس گرفتند و کلییی عذرخواهی کردند که بچه شما مریض بوده؟ منشی بعدا به من گفتند و من متوجه نشدم و ....جایی میخواستم برم و به منشی تاکید کرده بودم که مریض جدید نپذیرند دیگه به من نگفته و منم نمیدونستم کدوم یکی از شماها هستید!

پسر عموی مهرداد هم گفته که  من نبودم ولی چون گفته خونه ش نزدیک کلینیکه حتما بچه مهرداد بوده. خلاصه زنگ زده بود که اگر قضیه خیلی حاده با دکتر تماس بگیرید و اگر نه هم که فردا فلان ساعت دکتر هستن و بیایید مطب. در ضمن دکتر وقتی فهمیده که بچه مهرداد هستش که دوبل شرمنده شده و کلییی عذرخواهی کرده (رابطه دکتر با بابای مهرداد خیلی خوبه).

دیگه واسه مامان مهرداد توضیح دادم که قضیه چی بوده و فندق چی گفته و چه اتفاقاتی رخ داده. دیروز فندق هیچی از درد نگفت اما گفتیم به هر حال میریم و نمیشه نادیده گرفت و اینکه این بچه از بعد ازکرونا هیچ چکاپی هم دریافت نکرده بالاخره یک تیر دو نشون میشه. کلیییی با فندق تمرین کردم که دکتر خوش اخلاقه و چون مامان و بابا هستند اگر دکتر اجازه بگیره که جای خصوصی رو چک کنه میشه بهش اجازه بدی و فقط یک کوچولو بررسیش میکنه.

دیروز رفتیم و شیفته تصاویر روی دیوارای مطب شده بود وقتی هم رفتیم داخل آروم نشست. دکتر دندوناش رو نگاه کرد و گوشش رو چک کرد و ما هم توضیح دادیم که قضیه چیه... به فندق گفت: عزیزم مسواک هم میزنی؟ گفت بله . البته که ما هم میپریدیم وسط حرفشون که آره و میکروبا رو بیرون میکنه هر روز و .. بعد دکتر پرسید فندق جان مسواکت چه رنگیه؟ و فندق با یک لهجه ی فوق نیتیو (native) جواب داد: yellow در حدی که دکتر نفهمید

بعد که تکرار کرد و با کمک ما بالاخره دکتر قضیه دستش اومد. منتظر انگلیسی نبود بنده خدا!همینجور که در حال برشمردن وجنات فندق بود و بودیم، یهو فندق یکی از شاهکارهاش یادش اومد و به عنوان اولین جمله ی واضح و بلند و صمیمی که میخواست بگه گفت : دستشویی هم میرم!!!

بچه م خیلی کار مهمیه از نظر خودش!

خلاصه که خیلی متشخص به دکتر اجازه معاینه داد و قد و وزنش هم اندازه گیری شد و دکتر هم گفت احتمالا یک عفونت کوچولو بوده که رد شده ولی آزمایش مینویسم که مطمئن باشیم. گفتیم چکاپ هم میخواستیم بیاریمش خدمتتون اما کرونا شده و دیگه واسه هیچی هیچ جا نبردیمش . گفت آزمایش خون هم مینویسم و نتایجش  رو واسم بفرستید. خیلی شیک و خوشحال بچه مون خداحافظی کرد و تمام.

امروز هم من سر کلاسم بودم که دیدم بابا و پسری خوشحال از آزمایشگاه برگشتن.  نگو رفته بودند نمونه جیش رو تحویل بدن، خون هم داده بودند و برگشته بودند و فندق ریلکس مشغول بازی با باباش بوده و طرف خون گرفته. یک برچسب عروسکی خوشگل هم واسش زده بودند. کتاب قصه و بادکنک و چند تا هدیه ریز دیگه هم بهش داده بودند. اصلا هیچ ذهنیت و خاطره و تعریفی از آمپول یا سوزن نداشت و ما هم هیچی نگفتیم.اینم این چند روز ما.

پ.ن: خداروشکر که بعضی چیزا از اون چیزی که فکر میکنیم راحت تر میگذره