نمد دوزی

نمیدونم چی شد که من رفتم تو کار نمد دوزی(حالا انگار صد ساله نمد میدوزم و پونصد تا اثر از خودم به جا گذاشتم!!!). اما فکر کنم یک وقتی داشتم تو نت دنبال تزیینات اتاق بچه میگشتم چشمم به این حلقه های اسم افتاد و خوشم اومد. حالا نه به عمرم پارچه نمدی دیدم نه کسی دور و برم از اینا داشته. فقط یادم اومد که یک وقتی (م.ب) از بچه های وبلاگی گفته بود که جوجه نمدی درست کرده. از اون پرسیدم خیلی سخته ؟گفت نه.    وبلاگ م.ب

اون ماه هفت که رفتم خونه مامانم رفتم بازار و یک مقدار پارچه نمدی گرفتم. حالا نه میدونستم که کجاها بیشتر دارن یا رنگ هاشون تنوع داره یا اصلا قیمتش چنده. اینجور مواقع که من به فکر انجام کاری میفتم شب خواب ندارم . واسه همین باید شده بمیرم برم مثلا وسایل انجام اون کار رو فراهم کنم و انجامش بدم تا بتونم به آرامش برسم. بالاخره هی از مغازه ها بپرس رسیدم به یک جایی و چند رنگ پارچه خریدم. نخ نامرئی و یک رنگ هم نخ عمامه.

آقا این چیزای سبک چرا تخمین مقدارشون اینقدر سخته؟ رفتم یک لحاف تشکی و گفتم پشم شیشه میخوام گفت ببین من فقط یک کیلویی دارم. گفتم باشه. یک دنیاااااااااا پشم شیشه به من داد که تا سالها خانواده مون میتونن لحاف درست کنن باهاش!

حالا اومدم خونه مامان خانوم جیغ جیغ که چه خبره مامان اینهمه! جیغ مامان رو رد کردم و رسیدم اتاق. بپر لپ تاپ و دنبال الگو و آموزش و ...اول یک جوجه نمدی آزمایشی درست کردم و تونستم ایرادات کارم رو با همون بفهمم.دیدم اونقدرا هم سخت نیست. البته یادتونه که عمه بزرگه خوشگلم که یادش بخیر باشه خیاط قابلی بود و منو از همون فسقل که بودم دست به سوزن کرده بود.

حالا از اونجایی که من این خصلت مسخره کمال گرایی رو دارم مگه میتونستم تصمیم بگیرم که چی درست کنم!!!!لپ تاپم بس که صفحه توش باز بود و انواع تصاویر حلقه اسم و الگو و ...داشت میترکید. کم کم تونستم بفهمم که یک سری حلقه ها الکی یک تعدادی عروسک جک و جوونور روشون هست اما یک سریشون مفهوم سه تایی یا چهارتایی شدن و خانواده رو منتقل میکنن.خخخخخخ. مرده ادراکات فلسفیم هستم.بالاخره تصمیم گرفتم بنیان خانواده رو میخ بزنم و محکم کنم.این شد که رفتم تو کار مامان جوجه!بابا جوجه! بچه جوجه!!!

اولا پارچه طرح دار نداشتم و واسه اینکه پارچه م از یکنواختی دربیاد از رنگهای مختلف شکلهای هندسی بریدم و دوختم به پارچه سبزه. قرار بود اون جوجه ها هم توی حلقه نصب بشن. اما جوجه ایده داد که اینا رو پایین وصل کن و انصافا خیلی از این ایده جوجه و اجراش راضیم.من تو نت دیدم که اینها رو اگر میخواستی سفارش بدی و برات بدوزن گرون میشد. اما من در مجموع خیلی هزینه ای نکردم.

جدا از اینها همش دلم میخواست یک چیزی واسه فندق درست کنم. بافتنی قدیما یک ذره بلد بودم که یادم رفته بود. نمیدونستم واسش چیکار کنم. الان حس خوبی دارم.

دیگه واسه سقف اتاقش هم یک لوستر قلبی شکل درست کردم. روی کمد دیواری اتاقش هم خوش امدی و اسمش رو چسبونیدم. این کار ساده ای بود. دوختنی نبود. فقط برش دادم پارچه رو.

واسه میز پذیرایی هم فکر کردم که رومیزی نمدی درست کنم. اما بعدش مامانم که از شهرمون اومد یک سری از این پارچه های ترمه که روش کار میکنن واسم از چند سال پیش خریده بود و من یادم نبود که دارم،اونها رو آورد و انداختیم روی میز وسط و خوب شد. اتفاقا دوستم که طراحی داخلیش خوبه به من گفت که تو یک رنگ قرمز بایدبه پذیراییت اضافه کنی و اینجوری اضافه شد. اون رو میزی نمدی هم درستش کردم و انداختم روی میز نهارخوری.اینها عکساشه.

فندقک پشمالو

خب وقتی مامان میشی یا کلا وقتی وارد یک دوره جدیدی از زندگی میشی با یک سری اصطلاحات جدید یا کارهای جدید روبرو میشی. مثلا من از وقتی مامان شدم اعتقادات و اصطلاحات جالبی از بزرگترها میشنوم که البته اونها هم از بزرگتر هاشون شنیدن و اونها هم از بزرگترهای قبلیشون و ...............جالبه که حس میکنم من هم بعدا اینها رو به کوچیکترها میگم و این دور فکر نمیکنم جایی قطع بشه.حالا نه اینکه بهش معتقد باشنها.نه!فقط میگن که مایه خنده بشه یا ذوق کنیم الکی!مثلا:

میگن وقتی شیر میدی آب نخور میره تو گوش بچه!!!حالا یادم نیست از توی گوشش بیرون هم میریزه یا نه!

دیگه اینکه میگن مامانی که وقتی شیر میده مدام بچه ش رو نگاه میکنه، بچه ش لپی میشه!(آخه مگه میشه نگاهش نکنی).

خب این اقا فندق وقتی که دنیا اومد کلییییییی مو داشت.ابرو نداره.اصلا معلوم نیست. اما کلییییییی مو توی پیشونی. مو توی صورت.وااای مو روی گوش!!!

موهای سرش هم خوب بود و کچل نبود.البته فندق پوستش روشنه و همین باعث تعجب بود که این همه مو واسه بچه به این سفیدی!دستاش چقدر با مزه بود . سفید سفید بعد موهای کمرنگ خیلی مرتب مثل دست مردهای بزرگ داشت.انگشتاش هم بلند بود جوری که سعی میکردم کسی نبینه. آخه فوری میگفتن وااااااای چه انگشتهایی داره!!! البته بگم که از همه بیشتر از خودم میترسیدم که روزی شونصددددددد باااار داد میزدم وااااااای مامان قربون انگشتات برم.(یکی منو بگیره).

خلاصه مامان بزرگ جوجه گفتن که :قدیم میگفتن بچه ای که مامانش خیلی سوزن بزنه(یعنی خیاطی بکنه) پرمو میشه!!!

خب من کشف کردم که چرا اینقدر پر مو هست.من کلا در حال نمد دوزی بودم.خخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخ.وای در پست های جداگانه میگم درباره نمد دوزی.خجالت میکشم.خخخ.این هم یک نمونه از کارهام:

حلقه اسم هستش که بالاش اسم فندق نوشته که خب قرار نیست لو بدیم و در نتیجه کات شده. بر ما ببخشایید.

خب الحمدلله تا امروز موهای صورتش که ریخته.موهای پیشونیش کمتر شده .موهای سرش هم در حال ریزشه که حتما قراره موی جدید رشد کنه. شدید منتظر ریختن موهای گوشیم.آقا یک استادی داشتیم روی گوشش مو داشت. همه حس بد داشتن بهش. من اینجور نبودمااااا ولی خب دوست ندارم کسی به بچه م حس بد داشته باشه. مادرم خب. مادر. کو این بهشت زیر پا؟

وجدان کاری

فندقی دوست داره که بغلش کنیم و بگردونیمش. البته این بیشتر مربوط به وقتهایی هستش که دلدردهای کولیکی داره. راه بردنش بهش آرامش میده. چند باری به محض اینکه ماشین سوار شدیم این تو ماشین خوابیده . واسه همین جوجه جدیدا اینو بغل میکنه مدل حرکت ماشین تکونش میده که بخوابه.صدای ماشین هم درمیارهمیگه هوم هوم هوووووم و........ چند شب پیش دیدم شدیدا جوجه اصرار داره که دقیقا مدل خود ماشین از خودش صوت تولید کنه . یعنی اینجور همسر من وجدان کاری داره ها!!!

قحطی زدگان هاپ هاپی

اولین برداشتهای من به عنوان یک مادر:

همون چند روز اول به این نتیجه رسیدم که اینها موجوداتی هستن که از "قحطی" اومدن. جوری که سومالیایی های بنده خدا باید بیان جلو اینها لنگ بندازن.

ایشون در حجم وسیعی حدود 360 درجه ، هموارهههههههههههههه دهانش بازه و اون اوایل همش میگفت هاپ هاپ . اهن اهن هاپ هاپ هاپ. جوری که ما اسمش رو گذاشته بویم پسر هاپ هاپی. یک ولع وصف ناپذیری برای خوردن داشت و خب ما هم کم تجربه و طفلک اینم گرسنه...

دیگه اینکه هر روز که میگذره بیشتر حس میکنم که همه وجود یک بچه با همه دردسرهاش چقدر میتونه عزیز باشه. یعنی از خستگی رو به موتم ولی یک لبخندش(که تازه هنوز بی هدفه) باعث میشه تازه بشم و انگیزه بگیرم.

و ایکه اون قضیه سوسکه هستش که بچه ش از دیوار بالا میرفت کاملا صحت داره! شبانه روز قربون صدقه ش میریم. یعنی فقط بیست بار در روز میگم مامان الهی قربون اون موهای زشت روی گوشت برم!!!!!

پ.ن: دعا کنید موهای روی گوشش بریزه. عین بچه گوریل میمونه!خخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخ

                                                                              

به هیچ وجه گول این دهان قفل شده رو نخورید. خود خودشههههههههههه. پسر هاپ هاپی

مانور

یک روزی اون هفته های آخر، جوجه بهم گفت بیا مانور زایمان برگزار کنیم.

من: مانور زایمان؟؟؟

جوجه: آره. اگر تو یکهو حالت بد بشه و بخوایم بریم بیمارستان من اصلا نمیدونم چی کجاست و چی باید برداریم و ...

چند روز بعدش به دوستم گفتم جوجه گفته بیا مانور زایمان!

دوستم کلییی خندیده و میگه:  خیلی خوبه تو جیغ بزن. جوجه بدوه. خیلی هم طبیعیه!

پ.ن.

حالا بیست بار ساک وسایل خودم و بچه رو بهش نشون دادم و کلی هم براش توضیح دادم که ببین حالا اینقدر هم قضیه یکهویی نیست که تو فکر میکنی و البته که خودم حواسم بود که مدارک رو جدا کنم و همه چیز رو در محلهای مشخص دسته بندی کنم و بگذارم اما بابای نو استرس داشت!

یک چیزی که واقعا خوب بوداین بود که در مورد قضیه زایمان و خود موضوع بارداری من خودم اونقدرها نگران نبودم و یک آرامش خاصی تو وجودم بود. جوری که باعث نگرانی بقیه میشد!!!!! اما من خودم خیلی آروم بودم. نمیدونم چرا.