حسادت به خودم

نشستم بعد از یک عمرررررررر لپ تاپ مرتب میکنم. چشمم خورد به یک ویدئو از تدریس خودم در دوران مجازی. درسی که تدریس شده از اون درسهاست که ارتباط مستقیم با رشته من نداره و مفاهیم ریاضیش زیاده. در حالت عادی من تسلط کافی روی این درس ندارم اما یک جزوه عالی (واقعا عالی) واسش تهیه کردم و برای تدریسش از جون مایه گذاشتم. بچه هام هم خیلی راضی بودن الحمدلله.

حتی به صورت خودجوش و کاملا اختیاری سوالات چند دوره قبل کنکور ارشد همین درس رو واسه شون حل کردم و نشون دادم که با اطلاعات همین جزوه میشه درصد خوبی کسب کرد.

حالا بعد از این مقدمه (توضیح!!!!!!) بسیار طولانی بگم که الان چشمم خورد به ویدئو همین جلسه حل سوالات کنکور ارشد و باورم نمیشه که این منم!!!!!!! جوری خفن درس میدم جوری خفن توضیح میدم که انگار یکی دیگه س الان کوفت یادم نیست از این درس... واقعا دم خودم گرم... 

پ.ن: الان یهو یادم اومد مثلا بچه ها بارها به من پیام دادند که ما هیچوقت فکر نمی‌کردیم این درس رو پاس بشیم اما الان نه تنها نمره خوب گرفتیم که یاد گرفتیم و این درس رو دوست داریم.

یادمه یکبار یکی از بچه ها بهم پیام داد که در حال خواندن متن کتابی با موضوع این درس هست و با اینکه متن سنگینه همه رو می‌فهمه... کلی ذوق کرده بود و فوری بهم پیام داده بود.