سلام عزیزان دل...
دوستان مهربانم...
خودم خجالت میکشم از این همه ننوشتن خدا میدونه!
ان شاالله به زودی میام مینویسم...اینقدر خجالت میکشم حتی به وبلاگ دوستان سر نمیزنم ...میگم میبینن ممکنه بگن یواشکی میاد میخونه میره هیچی هم نمیگه...
ما همه خوبیم. تازه مسافرت هم رفتیم و برگشتیم و بالاخره برای اولین بار پس از کرونا چند روزی جور دیگه ای زندگی کردیم.اندکی متفاوت.
مامان و بابا هم خوبند...
شرمنده که نگرانتون کردم. فقط یهو میفتم روی دور انجام ندادن یک کاری و این اخلاق بدی هست.
به زودی میام.
برای همه تون سلامتی و دل خوش میخوام از خداوند بزرگ...
باز غیبت زد
به بههه خیلی خوش اومدین
خیلی وقت بود میومدم سر میزدم میدیدم چیزی ننوشتین میگفتم لابد سرتون خیلی شلوغه
شرمنده محبت شما
سلام غزل جون. خدا رو شکر که همگی خوبید. سفر هم گوارای وجودتون.
من این مدت هی سکوت کردم گفتم بذار خودش تو اتاقش به رفتار زشتش فکر کنه و به این نتیجه برسه که باید زود زود پست بذاره. دیگه امروز دیدم شور ننوشتن رو درآوردی؛ اومدم کامنت بذارم که پاشو از اتاقت بیا بیرون دیدم خدا رو شکر خودت بدون خون و خونریزی اومدی
شارمین
هر روز سر میزنم .... نکن اینجوری با ما دختر
عزیزم
یکماه داریم پست گوگولی مگوری میبینیم، آیا نباید هشتاد تا پست پشت هم بزاری تا ما خوشحال بشیم
فدای محبت شما
این بود آرمان های امام راحل؟